Paweł Huelle urodził się 10 września 1957 roku w Gdańsku, o którym mówił, że jest jego „małą ojczyzną”. Tutaj mieszkał i tworzył. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim (1980). W czasie strajków w sierpniowych roku był współtwórcą „poczty rowerowej”, wspierającej strajkujących w Stoczni Gdańskiej - między innymi w kolportażu „bibuły”. Z Andrzejem Zarębskim współtworzył apel środowiska studenckiego w sprawie liberalizacji życia naukowego i studiów. Był także współinicjatorem powstania i członkiem Tymczasowego Komitetu Założycielskiego Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich UG.
Gdański mistrz słowa zadebiutował w listopadzie 1987 roku, wydając „Weisera Dawidka”, którego akcja dzieje się w okolicy istniejącego w latach 1913-2013 w Gdańsku Wiaduktu Weisera (zwanego także Mostem Weisera). Stanowiąca literacki dialog z Günterem Grassem powieść uważana jest za najważniejszy debiut lat 80., a przez krytyków określona została jako „arcydzieło literatury”. Pawłowi Huellemu tytuł ten przyniósł rozgłos w kraju i zagranicą, a sama książka wielokrotnie doczekała się odniesień w literaturze, teatrze czy filmie. W 2001 roku została zekranizowana - film wyreżyserował Wojciech Marczewski, a w bohaterów wcielili się m.in. Marek Kondrat, Krystyna Janda, Zbigniew Zamachowski, Krzysztof Globisz, Marian Opania i Janusz Gajos.
Polecany artykuł:
Nominacja do Nagrody Nike
Kolejne lata od debiutu przyniosły następne jego poczytne powieści, zbiory opowiadań i dramatów oraz wiersze, a także scenariusze i eseje. Powieść „Ostatnia Wieczerza” (2007) przyniosła mu nominację do Nagrody Nike. Był ponadto autorem następujących książek: „Opowiadania na czas przeprowadzki” (1991), „Wiersze” (1994), „Pierwsza miłość i inne opowiadania” (1996), „Inne historie” (1999), „Mercedes-Benz. Z listów do Hrabala” (2001), „Byłem samotny i szczęśliwy” (wybór opowiadań, 2002), „Castorp” (2004), „Opowieści chłodnego morza” (2008), „Śpiewające ogrody: (2014) i „Ulica Świętego Ducha i inne historie” (2016).
W 2020 roku ukazał się zbiór jego opowiadań, zatytułowany „Talita”. Książka, inspirowana biblijną przypowieścią, a jednocześnie sięgająca do guseł i zabobonów, została osadzona w historii Gdańska i Pomorza. Wyjątkowa pozycja (na którą autor kazał nam czekać aż sześć lat) stała się bohaterką akcji „Gdańsk czyta”, organizowanej na wzór wywodzącego się z USA pierwowzoru „One City, One Book”. Inicjatywa polegała na zachęceniu do przeczytania i dyskusji nad tą samą książką jak najwięcej mieszkańców i mieszkanek danego miasta. Jego książki zostały przetłumaczone na kilkadziesiąt języków, między innymi na język angielski, holenderski, szwedzki, czeski, włoski, fiński, francuski, hiszpański, litewski i niemiecki.
Autor „Weisera Dawidka” przez lata pozostawał aktywny nie tylko na polu twórczości pisarskiej, wieńczonej kolejnymi wydanymi tytułami. Był dyrektorem gdańskiego ośrodka TVP (1994-1999), pełnił również funkcję redaktora naczelnego Kwartalnika Artystycznego „Bliza”.
Od ponad dekady związany był także z Teatrem Miejskim w Gdyni, w którym objął rolę kierownika literackiego. Dla gdyńskiego teatru napisał m.in. sztukę „Kolibra lot ostatni” - umiejscowiony w okresie międzywojnia kryminał nawiązujący do twórczości patrona instytucji - Witolda Gombrowicza. W 2017 roku premierę miała sceniczna historia wstrząsającej katastrofy, do której doszło w 2000 roku na Morzu Barentsa - „Kursk” w reżyserii Krzysztofa Babickiego. Na Dużą Scenę Teatru Miejskiego w Gdyni przeniósł też książkę Karola Olgierda Borchardta „Znaczy kapitan” (reżyseria Krzysztof Babicki), stanowiącą hołd dla gdyńskiej ikony - człowieka, na którego twórczości wychowały się pokolenia. Nad adaptacją gdański pisarz pracował aż cztery lata. Było warto: udało mu się stworzyć historię przeznaczoną nie tylko dla miłośników morskich opowieści; przepełnioną ciepłem i humorem, z wyraźnie zarysowanym bohaterem, który znajduje się w samym centrum wydarzeń i budzi niemałą sympatię.
Licznie nagradzany i odznaczony
Za swoje liczne dokonania otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, Nagrodę Miasta Gdańska „Splendor Gedanensis”, Nagrodę Fundacji im. Kościelskich (za „Weisera Dawidka”) i Paszport „Polityki” (za książkę „Mercedes-Benz. Z listów do Hrabala”). Został także odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i Medalem św. Wojciecha - za „całokształt znakomitej twórczości pisarskiej, identyfikowanej w świecie z Gdańskiem, stanowiącej najlepszą promocję wizerunku miasta”.
Otrzymał również wszystkie odznaczenia w dziedzinie kultury, które przyznaje Marszałek Województwa Pomorskiego. W 2021 roku otrzymał Pomorską Nagrodę Literacką za całokształt pracy literackiej. Zasiadał, obok Andy Rottenberg i Olgi Tokarczuk, w jury Europejskiego Poety Wolności - międzynarodowej nagrody literackiej honorującej poetów i ich tłumaczy.
Był mężem malarki Idy Łotockiej-Huelle. O jego śmierci poinformowano w poniedziałek, 27 listopada. Paweł Huelle miał 66 lat.
Jesteś świadkiem ciekawego zdarzenia w waszej okolicy? A może chcesz poinformować o trudnej sytuacji w Twoim mieście? Czekamy na zdjęcia, filmy i gorące newsy! Piszcie do nas na: [email protected]
