Jakie jest menu urubu?
Urubu różogłowy (łac. Cathartes aura) występuje w obu Amerykach: od południowej granicy Kanady aż do Ziemi Ognistej. Zamieszkuje zarówno lasy, jak i tereny otwarte. Ptak należy do rodziny kondorowatych. Żyje do 16 lat. Podczas lotu osiąga prędkość 48 km/h. Rozpiętość skrzydeł urubu różogłowego może osiągać ok. 180 centymetrów. Waga jego ciała waha się między 0,8 a 2,3 kilograma.
Urubu w głównej mierze żywi się padliną zarówno zwierząt dzikich, jak i domowych. Mała zdobycz jest bardziej ceniona, jako że ich dziób nie jest w stanie przeciąć grubej skóry. Potrafi też zapolować na owady, gady oraz ptaki.
Gatunek ten zwykle nocuje w dużych grupach liczących nawet kilkaset osobników, ale w ciągu dnia poszukuje pożywienia samodzielnie. Populacje zamieszkujące chłodniejsze obszary migrują sezonowo w cieplejsze miejsca.
Jak urubu broni się przed atakiem innych zwierząt?
Ptak znany jest ze swojego mechanizmu obronnego. Polega on na wypluciu po części strawionego mięsa, co odstrasza wiele drapieżników ze względu na odór resztek pokarmu.
Gniazdo urubu różogłowy formuje w osłoniętych miejscach, takich jak wydrążone drzewa, kłody lub szczeliny w klifach. Miejsce do rozmnażania znajduje też w starych budynkach. Jaja składa bezpośrednio na dnie gniazda pozbawionego wyściółki. Wysiadywane są średnio dwa jaja przez 30-40 dni. Młode pierzą się po 70–80 dniach lub dłużej.
Jeśli chodzi o zagrożenie wyginięciem, to urubu różogłowy określany jest jako gatunek najmniejszej troski. W 2020 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej tych ptaków na 28 milionów osobników.
