Mylenie bynajmniej z przynajmniej. Bynajmniej wzmacnia zaprzeczenie (Ja bynajmniej tego nie zjem!), a przynajmniej oznacza ‘choć, w minimalnym stopniu’ (Zjedz przynajmniej mięso.).

Ja umię i ja rozumię – mylenie końcówek czasowników umieć, rozumieć w pierwszej osobie liczby pojedynczej przez analogię do innych form, takich jak piszę, liczę, myślę. Prawidłowo powiemy i napiszemy: umiem, rozumiem.

Te okno, te mieszkanie - poprawna forma to TO okno To mieszkanie

Pieniążki, pracka, kawka czyli wszelkie zdrobnienia tam, gdzie nie trzeba!

Sformuowania must have, total look, animal print. - i inne zapożyczenia językowe z angielskiego

Mówienie o sobie "moja osoba" - to forma która nie ma żadnego uzasadnienia, mówi się o sobie, używamy zaimka ja, mnie. 

Ciągłe używanie wielokropków (...) To chyba ma wskazywać, ze ktoś myśli? Z punktu językoznawców? Nieuzasadnione, a z punktu widzenia użytkowników języka - denerwujące.

Ludzią, żołnierzą, obywatelą czyli ą zamiast om.

MEGA - jako słowo dodawane zbyt często.

W każdym bądź razie – kontaminacja, czyli skrzyżowanie powiedzonek w każdym razie i bądź co bądź. Poza tym - to nic nie oznacza, to wtrącenie psujące język. 

Ten tego, ten że tego, ten, no, tego - to błędy językowe, lub wtrącenia zwyczajnie bez sensu.

Zaimki osobowe i dzierżawcze pisane dużymi literami nawet, gdy nie wymaga tego grzeczność: Mnie, Jej, Wasz. Co gorsza, niektórzy pisą też Ja.

Mówienie do dzieci gorzej niż one same: choć tu do dam ci ciaśtećko, ale ty jeśteś duziaaaaaa. No denerwujące.

Mówienie rok dwutysięczny dziewiętnasty zamiast dwa tysiące dziewiętnasty. To jeden z najczęściej słyszanych błedów, również w przestrzeni publicznej i mediach.